Het MSX systeem is een oud homecomputer- systeem dat voor het eerst op de markt kwam in 1982. Het voornaamste doel van MSX was om een standaard-PC voor de consument te worden. Het was de bedoeling van de verschillende producenten zoals Toshiba en Sony om hard- en software te produceren die zonder problemen met elkaar konden gecombineerd worden. Je kon dus een Toshiba-diskdrive een een Sony-console koppelen zonder dat er conflicten zouden optreden. Dat was iets wat nog niemand ter wereld geprobeerd had ! Deze MSX-standaard was razend populair in Azië (Japan en Korea), Zuid Amerika (Brazilië), Europa (België, Engeland, Frankrijk, Spanje en Nederland) en in de vroegere Sovjet-Unie. In de USA echter is de MSX computer vrijwel onbekend.
		Na de release van de MSX - later de MSX1 gedoopt - kwam de MSX2-standaard op de markt in 1985. Het volledige systeem was in feite gelijk met de MSX1, maar was nu uitgerust met geheugen dat theoretisch kon uitgebreid worden tot 64MB. Standaard was het uitgerust met 64kB (Japan) of 128kB (Europa) RAM. In plaats van die grote en lelijke 5"25 diskdrives, die in een IBM pc zaten, gebruikte de MSX2 'moderne' 3"5 diskdrives met een capaciteit tot 720kB ! De Video Display Processor (VDP) was ondertussen vervangen door de V9938 die 256 kleuren ondersteunde. Een revolutie in die tijd. Zelfs PC's konden niet wat de MSX kon, zeker niet aan zo'n vriendelijke prijs.
		In 1988 werd de MSX2+ op de markt losgelaten. Spijtig genoeg werd de MSX2+ uitgerust met dezelfde trage 8/16 bit processor als op de MSX2 en de nieuwe VDP viel iets te traag uit. De grafische pracht was echter ongeëvenaard : 131072 kleuren op een 256*212 pixel scherm. Maar door de te lage capaciteit van de video-RAM was het moeilijk om goede én snelle beelden op het scherm te toveren. De MSX music-chip daarentegen was wel een schot in de roos. Deze 6-kanalen geluidschip is vandaag nog de meest gebruikte geluidskaart op de MSX.
		In 1991 werd de laatste MSX-extensie uitgebracht, de MSX Turbo-R. Deze MSX was (opnieuw) ongeveer gelijk aan de MSX2+, met dit verschil dat hij eindelijk een betere processor had. De R800-processor had een kloksnelheid van 7.16Mhz (twee keer zo snel als de Z80). Hij had de mogelijkheid om bytes te vermenigvuldigen. Daardoor was hij een snelle 8/16/32- bitprocessor. Ondanks het feit dat hij máár op 7.16Mhz draaide, was de R800 eigenlijk een heel stuk sneller dan de Z80. Omdat de instructies intern veel sneller werden behandeld (minder 'cycles' per instructie) was de R800 ongeveer 5 à 10 keer zo snel als zijn voorloper.
		MSX staat voor MicroSoft eXtended. Dit omdat Microsoft en ASCII de oorspronkelijke stichters van de standaard waren. ASCII ontwikkelde het basissysteem en Microsoft leverde de firmware en andere bijkomende ideeën. De MSX Basic-standaard is misschien wel een van de beste voorbeelden van deze standaard. Deze Basic-versie maakte het mogelijk dat men geluidschips (PSG, MSX-MUSIC, MSX-AUDIO) en vele andere hardware volledig vrij kon programmeren. MSX computers werden geproduceerd door bedrijven zoals Daewoo, Kyocera, Panasonic, Philips, Sony, Toshiba, Yamaha, ... Eén model werd zelf in de USA gelanceerd. Maar deze introductie mislukte volledig. Het is daarom dat de MSX in de USA vrijwel onbekend is. Het MSX-systeem werd vrijwel nooit in de bedrijfswereld gebruikt. Gewoonweg omdat de MSX daar niet voor gemaakt was. De MSX was voor de gewone consument. Thuis voelden ze zich het best ! De MSX deed het niet alleen thuis goed, maar ook in het klaslokaal. Vele scholen over gans de wereld gebruikten de MSX voor educatieve doeleinden (Rusland vooral). Groepen van 10 tot 20 MSX-computers werden in een klein netwerk aan elkaar verbonden zodat de studenten samen gebruik konden maken van deze fantastische computer. Rusland had zelf een MSX-computer in de ruimte. Op de MIR hadden ze een Sony HB900 die gebruikt werd om de atmosferische omstandigheden van de aarde in kaart te brengen.
		De MSX zelf was vrij eenvoudig om te programmeren. Wie ML (Machine Language) een poging wou geven was altijd verrast hoe gemakkelijk het eigenlijk wel was. Omdat het systeem niet zó complex is, was het eenvoudig om met weinig code een fantastisch resultaat te bekomen. Omdat een MSX niet in C kan geprogrammeerd worden (het resultaat zou te traag zijn), was ML de enigste oplossing. Op een MSX-computer kon een goede C-programmeur zeker geen betere resultaten halen dan een amateur ML- programmeur. De hardware die werd gebruikt in de MSX was in bijna elk model anders. De processor echter veranderde niet tot de MSX Turbo-R uit kwam. Alle MSX-modellen draaiden met een Z80a 3.58Mhz CPU. De Turbo-R gebruikte de R800 7.16Mhz CPU die ongeveer 5 à 10 keer sneller was. De video hardware varieerde van de TI9918 tot de TI9928 in de MSX1. De V9938 werd gebruikt in de MSX2 en de V9958 in de MSX2+. Later werd de V9990 geïntroduceerd, welke fantastische resultaten opleverde.
		Op het gebied van geluid was er de PSG ( Programmable Sound Generator) of de Ay-3-8910 chip. Deze chip zorgde voor het basisgeluid van de MSX, het 'bleeping' en andere geluidseffecten. Voor meer geavanceerd geluid was er het MSX-Music-systeem (OPLL) en het MSX-Audio-systeem (de voorloper van Yamaha's OPL2, gekend van de PC). Beide hadden 9 kanalen (Synthesized sound). Met het MSX-Audio-systeem kon je zelf je eigen geluid creëren (zelf je eigen instrumenten programmeren, geluiden bewerken, samples maken, ...). Deze chips kan je in feite vergelijken met het 'Soundblaster' systeem op de PC. Later werd de OPL-4-chip van de PC aangepast om op de MSX te kunnen draaien, met als resultaat een nog betere sound ! We kunnen besluiten dat door de eenvoudige structuur van de MSX hij zeer geschikt was voor thuis, op school en voor het plezier. Er werden verschillende fantastische games voor de MSX geschreven, velen groeiden op met een MSX in het klaslokaal en volledige generaties van programmeurs groeiden op met dit systeem. Ondanks zijn spijtige 'dood' in 1988 (Europa) en ongeveer 4 jaar later in Japan, wordt er nog door duizenden mensen plezier aan de MSX beleefd.